Bladeren vallen en vruchten rijpen

Ik heb iets te vieren
De kinderen keken hun vader vragend aan. Hij is niet jarig. Een huwelijksjubileum was onmogelijk, want vader is weduwnaar. Herstel na ziekte of iets dergelijks was het ook niet. De nog geestelijk behoorlijk vitale vader hielp zijn kinderen uit de droom: ‘30 jaar geleden ging ik in de vut!’ Als directeur van een grote school kon hij er op deze wijze ‘uit’.

Ik zie tamme kastanjes hangen
Het blad is bijna van de boom. De kastanjes hangen nog net in hun bolsters. Vallen is een kwestie van wachten. Kleurrijk rijp. Zo is het. Zo lijkt het ook bij ouderen. De meest vruchtbare periode is de tijd van het ouder worden. Goud kleurt de bossen. De levensvrucht van ouderen is goud waard.

Naar Amersfoort
Ik nam de fiets en reed door lanen van goud naar de ‘Kei-stad’. Meer dan 170 betrokken ouderenwerkers bezonnen zich in de Nieuwe Kerk op taken in het ouderenpastoraat. Ds. Henk de Graaf en psychologe Wil Doornebal vertelden ons bezielend iets over ‘ouderen’. Wie is die 67-plusser en welke vragen stelt hij of zij? Beiden ervaringsdeskundigen.

Ontdekkend
Er ligt een geweldige opdracht en er zijn enorme mogelijkheden in de geestelijke zorg van en voor ouderen. Wij hadden een baan, een gezin, een relatie, een plekje in de kerk en in de maatschappij. Soms loopt dat ook voor ons nog gewoon door. Na een werkzaam en/of zorgzaam leven is het voor mij nu de tijd om vruchtbaar te zijn, mogelijk meer dan ooit te voren. Mijn leven is (?) als een goudmijn, om van te genieten en van te delen. Dat blijft mijn roeping. Ik heb daarin immers door genade ‘levenslang’. In deze ’derde fase’ (na youth en midlife) gaat het echt spannen.

Intergeneratief
Binnen de gemeente kan veel. Dat moet ook, omdat het mag. Ouderen onderwijzen jongeren en andersom. De generaties zijn als levende schakels met elkaar verbonden. Er bestaan geen losse eindjes, maar de gemeente functioneert als een organisch geheel onder ons hoofd Christus. Veel aandacht voor jongerenwerk. De twintigers en de dertigers hebben serieuze vragen. Ouderen hebben hun eigen specifieke vragen. Wij kunnen we niet missen. De gemeente is niet deelbaar. Wij zijn elkanders lerende leden.

Ieder lid telt
De maatschappij kent werklozen, arbeidsongeschikten, ‘ziektewetters’ en ‘wajongeren’ en tenslotte ben je, na een werkzaam of zorgzaam leven, minimaal een AOW-er. In de gemeente van Christus heb ik een blijvende roeping. Ook de ‘mindere’ leden tellen gwoon mee. Ouderen ontwikkelen zich hierin verder of worden getraind, bijgeschoold en toegerust.

Tot rust komen
Er leven veel vragen? De naweeën van een kapotte relatie. De zorg om een kind. Een niet-verwerkt schuldig verleden. Verdriet om een partner of om een kind. Alleen-zijn en alleen-blijven en alleen-sterven. Wie pastorale zorg verleent, dient oog te hebben voor deze en vele andere vragen. Vragen die tot rust moeten komen in echte antwoorden. Er is veel werk aan en in de kerk. Oog, oor, hand en voet voor ouderen. Repos ailleurs. Tijd van de oogst.