Heel Holland snakt…

Meer dan ooit snakken wij naar…ja naar wat?

Een wereldwijde pandemie beperkt ons leven. Maatregelen ontregelen mijn zo vertrouwde bestaan. Ik word beknot. Dit houd ik niet lang(er) vol. Ik snak naar ‘het oude normaal’.

Ik denk aan iemand die niet verlangde ‘de oude’ te worden. Zij was ernstig ziek geweest, maar herstelde. ‘Ik wil niet meer de oude worden’. ‘Hoezo?’, vroeg ik? ‘Het leven dat ik leidde, was zonder Jezus, de Heiland. Dat nooit meer!’ Ze beleefde het ‘nieuwe normaal’, in en uit Christus. Hij was haar léven geworden.

Pasen vertelt mij van nieuw leven. Ik plak er plaatjes bij, mooie foto’s, filmpjes. Lammetjes, bloeiende bollenvelden, vogels die nestelen, broeden en hun jongen verzorgen. Wat kan ik naar het voorjaar, de warmte en het nieuwe frisse leven snakken.

Pasen biedt mogelijk meer. Terrassen, winkelen, reizen, sporten, onbeperkt, onbekommerd en onbegrensd? Laten wij hopen dat er in april meer ruimte is en wij de bakens en gedachten kunnen verzetten. Ik snak er naar. Dat mag toch?

Pasen (volgens de Bijbel) is van een andere orde. Noch van het oude, noch van het nieuwe normaal. Het komt niet in mijn brein op. Ik breng dat niet tot stand breng hier beneden. Het is geen resultaat van mijn politiek. Niet de ambitie die ik najaag. Geen kwestie van mijn geluk.

Pasen wordt mij verkondigd. Het vraagt mij om geloof. Ik kan me er aan ergeren. Ik kan het onzin vinden. Joden ergerden zich en Grieken vonden het dwaasheid. Lijden, kruis, graf en opstandig. Discipelen zelfs begrepen het niet. Hoe vat ik Pasen?

Pasen wordt geopenbaard. Ik moet er oog, oor en hart voor krijgen. Ik moet het leren zien, leren horen en leren vertrouwen. De overwinnaar van Pasen, de levende en opgestane Christus, verschijnt na Zijn opstandig aan Zijn discipelen en helpt hen uit de droom van onwetendheid, onbegrip en ongeloof. Hij doet dat door pastorale woorden die in de kracht van de Geest tot hen doordringen. Jezus wil ook dat ik dit weet. Dat is Zijn hartstocht. Hij snakt ernaar dat ik in het nieuwe leven van Pasen deel. Hij snakt naar mij!

Pasen is de norm. Pasen is het nieuwe normaal. Het oude bood en biedt geen troost. Zijn leven (dat van Jezus) verkwikt mij en wekt mij op, geeft mij spirit en doet mij hopen. Ik maak alle dingen nieuw. Dat gaat niet vanzelf en buiten mij om. De Geest van Christus Jezus weet hier raad mee. Hij raadt mij. Geloof in Mij en je zult leven.

Ik bracht ooit een pastoraal bezoek bij enkele Uddelse vrouwen in Veluwse klederdracht. Ze geloofden (een geloof verweven met hun hele bestaan) oprecht en genoten van de voorjaarsbloemen (crocussen en narcissen) in hun tuin. Genietend van dat nieuwe leven genoten ze in het geloof van Hem die elk jaar alles nieuw maakte en eenmaal alles. De bloeiende schepping in hun tuin was de toon, de opmaat naar dat altijd blijvende nieuwe normaal. Het nieuwe leven in Jezus, dat eeuwig is.

Ik snak er naar.