Twee bestemmingen

Mattheüs 25:31-33, 46

Wanneer de Zoon des mensen komen zal in Zijn heerlijkheid en al de heilige engelen met Hem, dan zal Hij zitten op de troon van Zijn heerlijkheid. En voor Hem zullen al de volken bijeengebracht worden, en Hij zal ze van elkaar scheiden zoals de herder de schapen van de bokken scheidt. En Hij zal de schapen aan Zijn rechterhand zetten, maar de bokken aan Zijn linkerhand. En dezen zullen gaan in de eeuwige pijn, maar de rechtvaardigen in het eeuwige leven.

Tegenover het waanidee dat ons huis eeuwig  zal  staan,  confronteert  de Bijbel ons met de realiteit en vergelijkt onze dagen met ‘een voorbijgaande schaduw’. Dat is een sprekend beeld! Enerzijds verschuift een schaduw zo langzaam dat het wel lijkt alsof zij stilstaat… Anderzijds verschuift zij ook zo snel dat zij, voordat je er erg in hebt, een heel stuk verder is… Is dat niet onze ervaring?

Ik denk aan nog een ander beeld. Heb je weleens in een vliegtuig gezeten? Als je dan hoog in de lucht zit, lijkt het alsof je bijna stil hangt. Maar intussen raas je met hoge snelheid  voort  richting  je  eindbestemming.  Al  heeft  de  Bijbel nog geen weet van deze manier van reizen, Psalm 90 zegt wel: ‘Wij vliegen heen’! Wij zijn onderweg, maar wat is onze eindbestemming eigenlijk? Me dunkt, dat is wel iets om bewust over na te denken! Wie gaat vliegen, let erop dat hij het juiste vliegtuig neemt. Het zou wel heel raar zijn als je dat bij je eeuwige bestemming niet deed. Dat je zomaar instapt en wel ziet waar je uiteindelijk uitkomt. Er is alle reden om er bewust bij stil te staan! Want volgens Jezus zijn er maar twee eindbestemmingen: de hemelse heerlijkheid en de helse verschrikking.

Vader in de hemel, wij weten dat het alles uitmaakt of we bij U kind aan huis zijn geworden. Geef ons door Uw Geest dat we ernst maken met onze toekomst, zodat die ons geen angst maar hoop geeft. Om Jezus’ wil. Amen.